Badanie rezonansem magnetycznym jest najmłodszą i najbardziej zaawansowaną metodą badania obrazowego. Rezonans magnetyczny (ang. magnetic resonance imaging) w skrócie MRI jest techniką obrazowania medycznego wykorzystującą pole magnetyczne i generowane komputerowo fale radiowe. Badanie rezonansem jest nieinwazyjne, bez stosowania promieniowania jonizującego. W zależności od potrzeb może być powtarzane wielokrotnie, bez szkody dla zdrowia pacjenta. Rezonans magnetyczny umożliwia badanie wszystkich struktur organizmu jak: kości, tkanki miękkie, serce, mózg, czy układ kostno-szkieletowy. Badanie rezonansem magnetycznym daje najlepszy ogólny obraz badanej tkanki.

Zasada działania

Badanie rezonansem (MRI) bierze pod uwagę informacje, które przekazuje atom wodoru, wykorzystując kwantową naturę momentu pędu cząstki. Atomy wodoru, których najwięcej jest w naszym organizmie, naturalnie wirują. Poddane działaniu silnego pola magnetycznego generowanego przez elektromagnes będący głównym elementem urządzenia i dodatkowo fali radiowej, zaczynają rotować w przeciwnym kierunku. Po ustaniu działania pola magnetycznego, cząstka wraca do stanu poprzedniego, na chwilę się zatrzymując. Jest to stan relaksacji. W tym momencie oddaje nadmiar energii w postaci fali radiowej, która jednocześnie jest informacją o stanie materii, w której skład wchodzi. I to właśnie jest rezonans magnetyczny. Następnie jest ona rejestrowana przez czujniki i przekazywana do komputera, który dzięki specjalistycznemu oprogramowaniu przetwarza ją na obraz. Dokładność badania jest wysoka, ale można ją dodatkowo zwiększyć, podając kontrast, który krótkotrwale kumulując się w tkankach, zwiększa zdolność emisji fal radiowych.

Rodzaje badań

Nawet nieznaczne zmiany w ustawieniach parametrów badania prowadzą do uzyskania odmiennych wyników. Dlatego podstawowe metody obrazowania dzieli się na:

• obrazy T1 – zależne

obrazowanie najlepiej wizualizujące strukturę mózgu. Istota biała obrazowana jest w jasnych kolorach, natomiast istota szara, płyn rdzeniowo-mózgowy na ciemno.

• obrazy T2 – zależne

odcienie szarości są odwrotne niż w T1 – zależnej.

• FLAIR (ang. fluid-attenuated inversion recovery)

jest modyfikacją sekwencji T2 – zależnej, gdzie obszary z małą ilością wody ukazywane są w kolarach ciemnych, natomiast z dużą ilością wody w jasnych.

• obrazowanie dyfuzyjne

wykazuje dużą skuteczność w obrazowaniu udarów mózgu.

Zalecenia

Badanie rezonansem magnetycznym wykorzystywane jest niemal we wszystkich specjalizacjach medycznych. Wykonaniem oraz opisem badania zajmuje się lekarz radiolog. Zlecane jest w przypadkach, gdy nie można wykonać innego badania obrazowego, lub gdy wymagana jest duża precyzja.

• zmiany nowotworowe i guzy przerzutowe

• udary mózgu

• choroby układu nerwowego

• zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa

• urazy wielonarządowe

• schorzenia klatki piersiowej

• badanie głowy

Przygotowanie do badania

Jeśli jest wskazanie do dożylnego podania środka kontrastowego, pacjenta powinien wstrzymać się od przyjmowania pokarmów co najmniej 2 godziny przed badaniem. Nie ma ograniczeń dotyczących przyjmowania płynów. Najlepiej, aby badany miał na sobie luźną odzież, bez elementów metalowych jak: guziki, sprzączki, paski. W szatni należy pozostawić biżuterię, okulary, zegarki, telefony, karty bankowe. W przypadku badania oczodołów lub głowy należy zmyć makijaż, gdyż może on zawierać drobinki metali, a ich obecność może zafałszować wyniki badań. Należy poinformować o obecności implantów, jeśli takie posiadamy. Leki przyjmowane na stałe należy przyjąć. Jeśli zachodzi potrzeba podania kontrastu, pacjent może nie wyrazić zgody, lecz tym samym zgadza się na to, że wartość diagnostyczna badania będzie mniejsza.

Przeciwwskazania do wykonania rezonansu magnetycznego

Ze względu na działanie silnego pola magnetycznego badanie rezonansem nie może być wykonane u osób z rozrusznikiem serca lub neorostamulatorem. Ponadto lekarz prowadzący badanie musi być poinformowany o ewentualnych metalowych przedmiotach w organizmie pacjenta jak klipsy na naczyniu z materiału ferromagnetycznego. Pacjent z metalicznym ciałem obcym w gałce ocznej powinien zostać skonsultowany przez okulistę. Istnieją także przeciwwskazania względne, do których należą:

• klaustrofobia

• metalowe ciała obce w tkankach miękkich

• metalowe implanty ortopedyczne,

• sztuczne zastawki serca

• protezy, implanty stomatologiczne

• urządzenia monitorujące, dawkujące leki itp. (np. pompa insulinowa)

• ciąża w 1. trymestrze

Więcej dowiesz się na stronie: tomma.com.pl